Staw skokowy powinien być elastyczny i mieć relatywnie dużą ruchomość, w szczególności w tzw. końcowych zakresach ruchu. Prawidłowe pochłanianie i przekazywanie sił reakcji w trakcie kontaktu stopy z podłożem wymaga fizjologicznego zakresu zgięcia grzbietowego w stawie skokowym. Ograniczenie zgięcia grzbietowego, niska rozciągliwość tylnych mięśni podudzi oraz osłabione mięśnie stabilizujące stopę zwiększają ryzyko skręcenia stawu skokowego. Natomiast pełna ruchomość w stawie skokowym oraz brak ograniczeń ze strony mięśni podudzi stanowią zabezpieczenie przed urazami w stawie kolanowym.

Ograniczenie zgięcia grzbietowego w stawie skokowym może wpływać na:
– przykurcz mięśni kulszowo-goleniowych;
– zwiększenie ryzyka skręcenia stawu skokowego i urazów ścięgna Achillesa;
– pogorszenie wyników sportowych w sprincie;
– pogorszenie możliwości szybkich zmian kierunku poruszania się;
– zaburzenie wzorca przysiadu.

Michał Pietrzak

Były sprinter, absolwent wydziałów Fizjoterapii oraz Wychowania Fizycznego AWF Katowice, doktorant IV roku AWF  Katowice. Dwukrotny olimpijczyk, finalista olimpijski i wielokrotny medalista Mistrzostw Europy. Trener przygotowania motorycznego PZBiS oraz wieloletni szkoleniowiec specjalizujący się w przygotowaniu motorycznym, ocenie funkcjonalnej techniki biegu i rehabilitacji ruchowej.